14 en 15 oktober

14 oktober 2014
Vandaag hadden we afgesproken weer om 8u in Sun Set Palace te ontbijten. Toen ik beneden kwam zat Jassin al te wachten. Hij vertelde me dat me tante al vast is gegaan. Eenmaal aangekomen in het restaurantje, wat overigens maar 3 minuten lopen is, zat henriette inderdaad op mij te wachten.
De kleden en kussens lagen nog niet op de grond dus pakte we zelf wat bij elkaar. We gingen met zijn tweetjes oefeningen doen van de yoga. De zon kwam langzaam op en de duiven begonnen geluid te maken.
We bestelden vandaag eens geen müsli maar een mixed breakfast. Dat bestaat uit toast met jam, 2 eitjes, Appelsap, thee en pap.
Wachtend op ons ontbijt konden we lekker rondkijken. De jongens die in dit restaurant werken gingen alles klaar maken voor deze dag.
Eerlijk waar.. wat een logica weer. Door de zandstorm is al het zand de daken op gewaaid. Alles was bedolven onder het zand. Wat doen ze.. die snuggere. Ze kloppen het kleedje uit en leggen deze op de grond. Vervolgens kloppen ze het andere kleedje boven het eerste kleedje uit. Dus is dat kleedje weer vies en zo ging dit bij alle kleedjes door. Dan denk je hmm.. okay Nou ja niet slim maar goed. Maar ze maken t steeds leuker. Vervolgens gaat een van de jongens de tafels schoonmaken met een doek en legt de ander op de schone tafel weer een onder het zandbedolven kussen en kleed neer op deze tafel. Het gaf echt irritaties hoe stom dit was. We zullen nu de warmte maar de schuld geven..
Op de weg terug naar het hotel gingen we langs Sheena een vrouw met een kleding winkel. Ik heb een mooi zwart, soort westers jurkje gekocht die ik hier kan dragen. Voor 200 rupee, ongeveer 3 euro. De spiegeltjes die erop zitten glitteren zo mooi in de zon.
Bij Jaisal Italy gingen we lunchen. We hebben een tosti met kaas en tomaat gegeten. Grappig, iedereen heeft het altijd over dat ze alleen rijst eten, zoals je leest dat is niet waar!
We hadden in de Bangh shop afgesproken met Rajesh, we gaan de woestijn in!
Een jeep stond ons op te wachten. Zo lief, Rajesh had koekjes chips drinken en van alles mee. Ze zijn hier zo zorgzaam allemaal.

Onderweg vertelde hij ons waar we heen zouden gaan en de geschiedenis. "Kodara een 600 jaar oude, sinds 200 jaar verlaten stad."
We reden de poort door, waanzinnig!
Er komt me een stad te voorschijn waarbij je het gevoel hebt dat het nog bewoond is. Prachtig, bewerkingen in de tempel, de verschillende kamers, oude houten karren waar ze mee bouwden.. etc. Boven in een van de huizen stonden we op het dak, een uitzicht over deze verlaten stad. In de verte zie je de woestijn. Als je je ogen sluit voel je dat hier van alles heeft afgespeeld. Mannen en vrouwen werden gescheiden. De ouderen zaten ook apart, zij hadden een speciale kelder onder hun kamers voor de familiedocumenten. Wanneer vrouwen niet luisterden of wanneer zij tegen de regels in gingen werden zij vermoord. Nu zie je hier enkeld vrouwen nog aan het werk. Ze hebben stapels stenen op hun hoofd te dragen om dit te vervoeren naar andere plekken.
Rajesh had een verassing voor ons. Een 75 jaar oude man gaat muziek voor ons maken.
Muziek op 2 fluiten. Ik kreeg kippenvel op me armen. Dit was zo mooi!

We reden verder, de woestijn ging over van zand naar een kleine hoeveelheid bomen. Kamelen stonden daar in groepen te eten. Het blijft iets geks.. die kamelen die zo in het wild leven.
We kwamen aan bij een soort tol. Belachelijk, betalen om de woestijn in te mogen rijden. Ze beweren het hier schoon te houden, maar nog geen 150m verder lag er van alles langs de weg.
Er lagen overal kamelen met grote zadels op de ruggen. Ja.. het is de bedoeling dat we nu een kameel safari gaan doen.
Ik was heel enthousiast, stapte meteen uit de auto en liep naar de kameel.
Wat een leukerd dacht ik nog. Maar toen begon hij te schreeuwen en te snauwen. Moet ik daar echt op gaan zitten?
Ik was zo bang, durfde echt niet.
Maar ik wilde dit zo graag, we zijn hier voor mij. oke; 1 2 3 erop!
Daar zat ik dan. Het omhoog gaan was misschien wel het ergste. Eerst naar voren da naar achteren. Maar eenmaal rijden was super!
We kwamen langs de mooiste stukken in de woestijn. Omdat ik het leuk begon te vinden gingen we een stuk rennen. Misschien werd ik iets te enthousiast. Voelde alsof me ribben braken!
Rond een uur of half 5 kwamen we bij de Zand duinen aan. Vanaf hier heb je een waanzinnig uitzicht en kun je de zonsondergang goed bekijken.
Ik begon moe te worden en besloten om naar een kamp te gaan. We werden onthaalt met muzikanten en kregen zoals verwacht een kop Chai!
Na even te hebben gezeten en genoten te hebben van de zonsondergang begonnen we aan onze autoreis terug naar huis. We zijn lekker wezen douchen. Ik zit onder de beten van allerlei beestjes.
Maar met een fijne gedachte aan deze dag terug ga ik heerlijk me bed in!

15 oktober 2014
Na een heerlijk ontbijt in Sun Set Palace zijn we gaan shoppen. Ik moet meer kleuren dragen. We zijn een winkeltje in gegaan waarvan de eigenaar, een jonge man, mij al meerdere keren een kop Chai heeft aangeboden. Nu kon ik er toch echt niet onderuit.
Hij kwam met verschillende indiaanse stijlen aan. Prachtig bij de vrouwen hier, maar niks voor mij!
Maar helaas, wat ik mooi vind is hier niet te vinden. Ik heb van alles aangehad. Elke keer kwam ik terug bij de kleuren zwart of roze.
Toen besloot ik 2 broeken te kopen in grijs en bruin maar met gekleurde sjaals. 1 rode en 1 blauwe.
Hij zei dat alles wat ik aan trek, de kleding nog mooier maak.
Verkooppraatjes kennen ze hier wel! Haha
Na de lunch, een lekkere pannenkoek met chocolade, zijn we naar Rajesh gegaan. We gaan zwemmen!
Het is zo ontzettend warm. Rajesh en zijn familie hebben een farm, een kleine 12 km verder dan Jaisalmer en wij zijn uitgenodigd.

We gingen erheen in een tuk tuk. Opzich een prima vervoermiddel maar niet door de hobbelige wegen in de woestijn! Ze zitten niet erg comfortabel.. en gezien wij nog 2 kindjes van de familie mee hadden was het ook erg krap.
Maar na 20 minuten rijden en het fort in de verte te zien zijn we aangekomen bij de farm! What a place!
De familie, opa oma ooms tantes kindjes zitten al op ons te wachten. Er staat in het midden een heel schattig koetje. Zij is net 45 dagen oud en heeft echt super zachte oren.
Achter in de farm is een onwijs groot Betonnen zwembad. Het water is warm! Laten we gaan zwemmen!
Uhm... Ja... zwemmen. Vrouwen laten hier hun gezichten niet eens zien; laat staan dat ze t water in gaan. Henriette en ik konden ons omkleden in de slaapkamer. Een kamer van 2 bij 2 misschien.
We voelden ons zo ongemakkelijk. De kinderen vertelden ons dat ze niet kunnen zwemmen. Dit was voor ons de stap om toch te gaan zwemmen.
We gingen de kindjes zwemles geven, zodat ze dit heerlijke water vaker in kunnen gaan.
We legde eerst op het droge uit hoe ze moeten bewegen. We gaven ze bandjes en namen ze mee het water in. Oops, wat is het diep! Ik kon niet staan. Maar die oogjes keken me aan, ik kon ze nu niet laten gaan.
Na een half uurtje heen en weer zwemmen, oefenen etc konden ze het alleen! Ik voelde me zo trots. Ze bleven me bedanken. Het was zo bijzonder. Ik ging even op het terras zitten, na een uurtje riepen ze me. Ze lieten me zien wat ze nu kunnen. In het water springen, op hun rug drijven en van de ene kant naar de andere kant zwemmen.
het begon donker te worden. De vrouwen waren al uren bezig met koken.
De sprinkhanen muggen en alle andere kleine vieze beestjes kwamen te voorschijn. Ik kreeg het benauwd van ze. Eindelijk kwam het eten, wat trouwens heel lekker was. Rijst met koriander. Maar die beestjes maken me gek, ik had een sjaal om, een deken om me lichaam. Ik was blij dat de tuk tuk daar aan kwam. Na een lief afscheid en veel knuffels konden we gaan.
Tijd voor een lekkere douche en me bed!