Mijn eerste dagen in India

In de avond van 8 oktober kreeg ik een mailtje. 'Uw reis is geannuleerd'. Ik belde meteen naar Henriette. 'Is dit een grap? Is een van je vrienden bezig met een grap uit te halen, lees je wel goed?'
Maar helaas! Geen grap! 8.55 uur smorgens vliegen naar München en vanaf daar niet door naar Delhi, maar 7u wachten op het vliegveld. Ach, dat is dan maar zo!
S'morgens om 6.30 uur 9 oktober. We hebben afgesproken bij de Seal and Go vertrek hal 2. Esther stond er al, zo lief! Voor alle zekerheid om me koffer veilig met me mee naar India te krijgen, heb ik me koffer laten sealen.
Volgende probleem, bij het inchecken. Sorry mevrouw, jullie vlucht is volledig geannuleerd. MAAR, en die maar heeft nog nooit zo goed gevoeld, jullie zijn echt net optijd voor een vlucht vanaf Amsterdam naar Wenen, vanaf daar gaat er nog een laatste vlucht naar Delhi. We waren zo opgelucht! Na een afscheid van me ouders, zusje, Wesley en Esther gingen we dan eindelijk door de douane.
Laatste spulletjes gekocht, nek kussen en een lekker boek om te lezen.
Het vliegtuig was misschien voor de helft vol, kregen snel wat snacks en drinken. Na een klein 1.5 uur, waren we om 11.45u geland. Moeten eerlijk zijn.. wat waren we zenuwachtig! Om 12.15 moesten we namelijk de vlucht van Wenen naar delhi al hebben. We zijn als twee idioten door het vliegveld gaan rennen. NATUURLIJK! We zaten aan de totaal andere kant van waar we moesten zijn. Maar dat houdt de spanning erin.. haha..
Om 12.15 hebben we ons vliegtuig dan toch nog gered.
We zaten op stoel 39A en 39C, bijna de achterste stoelen, maar was heel fijn. Dicht bij de toiletten!
De vliegreis ging echt super. "Vloog voorbij"
Op de display op de stoel voor ons konden we spelletjes spelen, films kijken en alles van de vlucht bijhouden. Omdat we nu ipv met lufthansa vlogen met austrian Airlines was het nu maar afwachten wat je maaltijd was. Gelukkig was het kip met salade.
Na 8u vliegen kwamen we aan in Delhi. Het was nu lokale tijd (3.5h later) 00.10. Toen we de koffers hadden kwam de volgende uitdaging. Ga maar dat ene mannetje vinden tussen al die andere 100 mannetjes die je komt ophalen!
Binnen.. niemand te vinden. Oh je! Vanwege alle omstandigheden kwam hij misschien later. Gelukkig viel ook dit mee en stond hij buiten samen met zijn neef op ons te wachten.
Nu weten we, een auto met airco hier betekend een auto waarvan de ramen open kunnen. Maar wauw, wat een mooie auto, met airco!
Me eerste indruk was vooral hoe schoon en luxe het vliegveld is. En wat een aardige mensen!
Eenmaal op de snelweg kwam het echte delhi in zicht. Chaos!
Logica kennen zij hier absoluut niet, alle auto's dringen langs elkaar heen en door te toeteren is het duidelijk dat je erlangs wilt.
Na ongeveer 5 u rijden was het toch echt even tijd voor een pauze. We gingen een heel schattig restaurantje in. Nu was het zo ver, indiaans eten, een gat in de vloer als toilet.. maaar wat is het eten lekker! We aten gepofte chapati en sandwiches met tomaat. Wel gek hoor.. eten met handen ipv bestek!
Na deze break was het weer tijd om verder te rijden.
Rond half 7 kwam dan eindelijk de zon op. Wauw! Wat is india prachtig.
Chandan, onze chauffeur, vertelde ons heel veel. Over de historie, waarom bepaalde steden bepaalde kleuren Hebben en hij liet ons de mooiste plekjes zien.
Het was zo ontzettend gezellig in de auto, we hebben zoveel gelachen.
In Jodhpur hebben we heerlijke bananen en appels gekocht. Even wat lekkers tussen door.
Na 15u rijden, al 29u onderweg, begon het me toch een beetje moeilijk te worden. Ik kreeg onwijze krampen in me benen en ook wist ik niet meer welke houding ik moest aannemen.
Gelukkig konden we even stoppen in de woestijn.
Ze vonden het een goed idee om mijn kramp eruit te rennen, nou daar gingen we hoor! Tja.. het klinkt gek, in de warnte rennen, maar was toch wel echt even fijn!
We konden er weer tegen aan, onze laatste 2.5 uur.
Elke paar uur vroeg ik hoelang nog, maar door de drukte en het niet te hard Kunnen rijden, duurde het elke keer weer langer. Maar nu waren ze zelf ook moe, ineens wisten ze het gas te vinden en reden we ipv 80 nu 120!

Ik heb trouwens een nieuwe naam, Jessica is het niet meer hier, maar Jasmin Flower. Als ze me aanspraken is het flower. Klinkt wel leuk!

Yes! Na 31 uur reizen was het zover. Jaisalmer is in de verte te zien!
Toen we het fort in kwamen was het zo een magisch moment.
Dit is waar ik al meer als 3 jaar naar toe leef. Me droom die uitkomt. Al me ideeën die ik nu kan proberen uit te voeren en alle mensen die ik nu in het echt mag ontmoeten.
Ik kon het niet geloven, zo mooi, zo vredig en zo bijzonder!
We gingen als eerst naar Jaisal Italy een restaurant van Rajesh.

Een hele bijzonder man. Rajesh heeft er voor gezorgd dat wij werden opgehaald met de auto en is heel spiritueel. Hij weet alles!
We kregen heerlijke lemon soda en ik had een pizza besteld.
Nadat we hier meerdere lieve mensen ontmoet en gedag gezegd hebben, zijn we met de tuk tuk naar ons hotel gebracht. Werkelijk alles wordt je uit handen genomen. Overal krijg je bloemenkransen en werden ontvangen alsof we de koningin zijn.
Mijn kamer, helemaal op het hoogste punt, heel klein maar heel bijzonder.
Ik heb me spulletjes uitgepakt, me kamertje een beetje thuis gemaakt en heb nog even op Skype en whatsapp gezeten om na deze lange reis eindelijk te laten weten dat ik goed aangekomen ben.
Slapen was moeilijk, een soort van over me slaap heen.
Toch heb ik wat uurtjes kunnen maken, om de volgende ochtend in deze geweldige stad, in een geweldig fort, de eerste keer te ontbijten. We liepen door kleine straatjes, langs vele bekenden van henriette, naar Sun Set Palace. Een restaurantje waar je heerlijk kunt eten helemaal op de top van het fort met een geweldig uitzicht over de stad.
We aten beide müsli met cornflakes, vers fruit en nootjes. En een lekker glas munt thee.
Dit wil ik elke ochtend wel, wat mooi!
Vervolgens gingen we shoppen. Ook ik moet de kleding van hun hier dragen.
Overal kreeg ik mooie dingen gratis. Een sjaal, in de kleuren roze met goud, een zilver enkelbandje en gelukshangertjes.

We gingen naar dokter Giri en zijn vrouw. Dokter Giri is een hele lieve, zorgzame dokter. Hij helpt kindjes en militairen aan oa malaria tabletten.
We hebben met zijn vrouw besproken dat we een ladiesday gaan organiseren. We gaan lekker maskertjes doen, nagels lakken, massages en yoga doen. Ze vond dit een heel leuk idee en gaat vrouwen regelen hiervoor.
Het was zo leuk om bij hun binnen te zijn. Te zien hoe hun leven. Zo anders als bij ons.

Ik moet wel wennen, je zit overal op de grond. Iets wat mijn lichaam nog niet kent haha.

S middags gingen we even terug naar het hotel, het is 42 graden en even opfrissen is dus wel fijn.
We hebben heerlijk bij restaurant Monica wat gegeten, de hele dag door eten ze hier rijst. Wat ik helemaal niet erg vind, want ik hou daar wel van! We aten rijst met soort gevulde kaasballetjes en spinazie saus. 'Paneer Kofta' noemen ze dat hier.
Voor 2 euro heb je volledige maaltijden! Ongelofelijk..
In de middag hebben we ons geld gewisseld en konden we lekker gaan shoppen. Ik wilde voor divali een mooie jurk kopen. Maar dit ging zo makkelijk nog niet. Ik had iets in me hoofd en dat begrepen ze niet. Toen kwamen we een andere man tegen op zijn scooter; een vriend van Henriette. Hij bracht ons naar verschillende winkels.
Het is hier heel normaal, maar voor ons zo ongewoon om met zijn drieën op een scooter te zitten.
Toen eindelijk na veel winkels, veel jurken gezien te hebben, vond ik eindelijk de perfecte jurk.
Een witte jurk met hele mooie goede bewerkingen. Ik was zo blij dat ik eindelijk gevonden had wat ik graag wilde.
Omdat het hier als vrouw niet geaccepteerd is om blote armen of decolleté te hebben moesten we eerst naar de kleding maker om armen op me jurk te laten zetten. In deze tussentijd zijn wij even naar de drogist geweest om shampoo en andere verzorgende producten te kopen.
Om 18.30h was me jurk klaar. We gingen naar het hotel. We gingen savonds lekker relaxen. We hebben op Skype gezeten, wat gegeten en heb ik nog wat met de jongens van het hotel zitten praten. Ze zijn allemaal zo lief en zorgzaam.
Omdat het best bijzonder is, een westers meisje hier, moeten we doen alsof ik getrouwd ben.
Maar dit wilde ze allemaal weten. Hoe het was geregeld, hoe mijn dag was, hoe het programma was, wat er werd verteld. Tja jess.. haha ik heb ze maar verteld hoe ik het graag zie en ze vonden het heeel bijzonder! Een mooi einde van mijn eerste dag!
Het is 00.30 en tijd om te slapen, welterusten!