18 en 19 oktober 2014

Goedemorgen,

18 oktober 2014

Vanmorgen moest ik met lege maag bij dokter Giri komen. Hij heeft een healing gedaan met stenen en medicijnen. Me lichaam is uit balans en protesteerd. Ik heb veel pijn, maar dit mag geen invloed hebben op mijn reis! dus ik ga maar eens goed luisteren naar de dokter! hihi

Asha, de vrouw van Giri, maakt een heerlijk ontbijt voor ons. Het is zo gezellig met zijn alle op de grond. De zoon van Giri en Asha is heel intelligent. Hij vind de ipad helemaal geweldig. Zo snel hoe hij doorheeft hoe een spelletje werkt.

Rond een uur of 12 gingen we naar de shop van Deepu. Hij heeft een zoontje van 1.5 jaar oud. Een heerlijk kindje! Bolle wangetjes en heel lief. Als ik met mijn haar langs zijn gezichtje streel valt hij in slaap. We hebben samen wat Chai gedronken, wat een verassing haha.
Vervolgens zijn we met de tuk tuk naar de Slum gereden. Het was een heftige rit. We kwamen langs de meest arme en slechte delen van Jaisalmer. De kindjes liggen in de goten te spelen en sommige dragen geen kleding. Een kindje van ongeveer 3 jaar oud zit met een zakje te spelen, hij heeft zoveel plezier.. het is nauwelijks voor te stellen.
Toen we bij de straat aankwamen waar we onze Divali kadotjes gingen uitdelen, hing er een heel vreemde sfeer. Er was iemand op de hoek van de straat overleden. In het midden van de straat staan ruim 70 kindjes te wachten. Ze komen van alle kanten en uit alle huizen. Twee kindjes in het bijzonder. Heel smal, je zou denken dat ze breken als je ze vast pakt. Hele mooie, fijne gezichtjes, donker zwarte haren en oogjes waarin je alleen maar verdriet ziet. We lieten alle kindjes een lange rij maken, om de beurt kregen zij hun tasje met kadotjes. Een man die hier in de straat woont hield toezicht. Er waren meerdere kindjes die snel naar huis renden om vervolgens opnieuw in de rij te komen staan.
De twee kindjes in het bijzonder namen we mee naar een aparte kamer, deze kindjes heeft Henriette een aantal jaar geleden geadopteerd. We hadden een intiem en heftig gesprek over hun leven. Ik kon het niet aan, me tranen liepen over me handen ik had er geen controle meer over. Deze kindjes hebben zoveel meegemaakt en zoveel moeten doorstaan. Het deed me echt heel veel pijn dit te zien en te horen.

Na dit heftige gesprek, wat gek genoeg heel goed voelde dat we dit hebben kunnen doen, zijn we naar de armste wijk van Jaisalmer gegaan. Dit is een wijk met huizen opgebouwd van afval, midden in het zand van de woestijn. Ik kreeg pijn in me buik ervan. Wat een armoede!
Ik wil hier niet zijn, ik wil hier niet door heen rijden en ik wil hier zeker niet uit de tuk tuk stappen. Maar.. we moesten. Deze kindjes verdienen een kado. De kindjes lopen overal, naakt of met kapotte kleding aan. Bij een van de laatste huisjes staat een groepje met kindjes. Wat een prachtige gezichtjes. Ze zwaaien en willen ons aanraken. Ze vragen ons bij hun te komen zitten. We stappen uit, ik voel me niet lekker. Op een bed ligt een baby'tje. Net 2 maanden oud, het is een jongetje. Donkere oogjes en zwart haar, hij kijkt me aan. Een heel kleine lach verschijnt op zijn gezichtje. Me hart breekt, ik weet dat er voor dit kindje geen toekomst is. De moeder vraagt of ik hem wil vasthouden, zo ligt en zo mooi. Iedereen komt om ons heen staan, iedereen lacht, ik vraag me af hoe ze dit kunnen.
Na veel gesprekken en de ontmoeting met deze mooie mensen is het tijd om terug naar het Fort te gaan. Ondertussen is het al donker. We hebben nog 10 tasjes over. Kindjes hangen aan de tuk tuk en rennen met ons mee. Vanuit de tuk tuk gooien we de tasjes naar buiten.

Ik ben moe, ik voel me raar. Het is tijd om te slapen en deze ervaring even te laten bezinken.

19 oktober 2014

Wat een geluid, die tempel en de moske vlak bij het hotel zijn prachtig, maar als ze elke dag om 5uur met klokken luiden en heel hard zingen is het soms niet zo leuk meer. Ik kom niet meer in slaap.
Toen ik me deur open deed van me kamer scheen de zon al volop. Yasin zit op zijn knieen voor de kachel. Ik vroeg hem wat hij aan het doen was, hij zei dat hij warm water voor me maakt. Oh wat heerlijk! Wat heb ik hier veel zin in. Elke dag koud water, soms is het toch wel erg fijn om warm water te hebben.
Na een heerlijk ontbijt in Sun Set Palace gingen we weer kleding kopen. Vanwege al het zand van de woestijn en de afvalstoffen is kleding snel niet erg mooi meer en is het extra fijn kleding regelmatig te kunnen verwisselen.
Ik vroeg om een zwart shirt of een wit shirt. Maar zoals al eerder gezegd, ze zijn hier niet altijd even goed bezig. Hij komt met paars, groen en rood aan. Toen ik hem nog eens duidelijk gemaakt had dat ik een simpel zwart of wit shirt wil hebben, kwam hij aan met de maten XXL. Ik dacht dat ik gek werd. Ik probeerde rustig te blijven, maar ik had voor het eerst moeite mezelf in te houden. Maar gelukkig, vol ongeloof kwam hij met een aantal super leuke shirts. Snel inpakken en wegwezen bij deze sukkel!

Pankaj kwam langs met zijn motor. 'Jess, zin om een stukje te rijden?' Wiehoeee! Daar gingen we. Hier hoef je op de motor geen helm op, ik was bang. Maar hier gaat alles goed haha.
We kwamen langs mooie delen van Jaisalmer. Na een kleine 10 minuten kwamen we aan bij een soort boulevard. Vele winkels en prachtige muren met handgemaakte beelden.
De laatste shop is de shop van Pankaj zijn vader. Wat een lieve man. We kregen Chai en ik heb een aantal mooie tassen gekocht, want dat kost hier allemaal niks!
We liepen door de shop naar het meer. Wauw! wat een mooie plek!
Midden in de woestijn een meer.. het is bijzonder!
In het midden is een soort huisje gebouwd, hier zitten echt heel veel duiven op. Aan de zijkant liggen een paar bootjes en kindjes geven de vissen hier eten. De uitzicht is zo mooi over de woestijn. Wat een rust.
Pankaj verteld de geschiedenis van het gebouw naar het meer. Dit is gebouwd voor prostitutie en daarom mag de koning hier niet komen, hij moet om het gebouw heen lopen. Wat een onzin.. maar zo gaat dat hier.
Toen we terug kwamen gingen we eten bij Pankaj thuis.
Henriette wil graag een roze jurk voor Divali dus ik ging met Heena naar de markt toe om stoffen uit te zoeken.
Dit was zo lastig. Het was of de verkeerde kleur of een print of met andere kleuren. Maar, uiteindelijk een prachtige stof gevonden. Snel ermee naar de kledingmaker!

Ik ben moe, ik ga maar snel naar bed toe!
Slaap lekker.